صدایت ... چه بی رحمانه آن ناکجای پنهان را در رگ هایم تزریق میکند ...

آن پرده های رازآلود را ...

دیوانه‌وار در سوگ شادی های مرده ات نشسته ام ... و مغرورانه غم هایت به زنجیر کشیده شده ات را مینگرم ...

یعنی تو واقعی هستی ؟