آویخته !

لبهایش اطراف گلویم را بوسه میزد ... به کدامین گناه ... ؟

                                                      و من از آن دار آویزان بودم ...

پیروزمندانه !

چگونه بگویم ... که نمیتوانم عاشقت نباشم ؟

حتی وقتی پیروزمندانه ...

                          بر فراز تپه ای از جنازه احساسات خویش ...

                                                                               آرمیده ام ...

نوشتن، تسکین میدهد ... درمان نمیکند !

و باعث می شود درد هر روز بیشتر در وجود آدم رخنه کند ...

نوشتن خواب میکند ...

آیا همیشه شب ها نوشتن اینچنین دشوار بود ؟

نوشتن، تسکین میدهد ... درمان نمیکند !

هِی ...

زندگی هِی جلو میرود ...

و من هِی به دنبالش میدوم ...

هِـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیی ....

چقدر هِی ها تکرار میشوند این روز ها ...

این تکرار های بیخودی ...

باخودی میشوند تازگی ...

گاه و بیگاه ...